Στην πυγμαχία, η εικόνα μπορεί να ξεγελάσει. Βλέπεις έναν αθλητή να αιμορραγεί από κόψιμο πάνω από το μάτι και σκέφτεσαι: «Χάνει τον αγώνα». Ο αντίπαλος δείχνει φρέσκος και ψύχραιμος, άρα η βαθμολογία του ματς θα είναι εύκολη… σωστά; Όχι ακριβώς.
Οι επαγγελματίες κριτές δεν βαθμολογούν την… εμφάνιση του μαχητή, αλλά την αιτία που την προκάλεσε και – κυρίως – την αποτελεσματικότητα των χτυπημάτων ως προς την ισχύ τους και τον έλεγχο που παράγουν στο ρινγκ.
Οι “αιμορραγικοί” και οι ανθεκτικοί
Υπάρχουν αθλητές που “ανοίγουν” εύκολα, όπως οι Arturo Gatti και Henry Cooper. Το γεγονός ότι ματώνουν, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χάνουν τον γύρο. Η δομή του δέρματος και η ευαισθησία στους τραυματισμούς παίζουν μεγάλο ρόλο.
Έμπειροι κριτές και προπονητές ξέρουν ότι ένα κόψιμο μπορεί να προέρχεται από καθαρό χτύπημα ή από τυχαία σύγκρουση κεφαλιών. Μέχρι να λήξει ένας αγώνας με TKO λόγω τραυματισμού, το αίμα δεν είναι από μόνο του κριτήριο για βαθμολογία.
Το “γυάλινο” σαγόνι και το “γρανιτένιο”
Η ικανότητα να αντέχεις δυνατά χτυπήματα – γνωστή και ως ''chin durability'' ή ''punch resistance'' – είναι ένα μυστήριο της πυγμαχίας. Μερικοί αθλητές καταρρέουν με ένα καλό τζαμπ, ενώ άλλοι περνούν μέσα από “βροχή” από δεξιές γροθιές χωρίς να κουνηθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Randall “Tex” Cobb στον αγώνα του 1982 με τον Larry Holmes. Ο Holmes τον “βομβάρδισε” με πάνω από 300 καθαρές γροθιές, αλλά ο Cobb άντεξε 15 γύρους χαμογελώντας. Η ανθεκτικότητα δεν σημαίνει ότι κερδίζεις γύρους, αλλά ότι δεν “λυγίζεις” όταν δέχεσαι χτυπήματα.
Η επιστήμη πίσω από το σαγόνι
Δύναμη αυχένα: Σταθεροποιεί το κεφάλι και μειώνει το σύνδρομο αυχενικού τραυματισμού.
Ισορροπία: Το “τρέκλισμα’’ των ποδιών συχνά οφείλεται σε διαταραχή της ισορροπίας, όχι στον πόνο.
Υγρό στον εγκέφαλο: Περισσότερη προστασία = λιγότερο τραύμα.
Γενετικά χαρακτηριστικά: Παχύτερα οστά και δομή σαγονιού βοηθούν στην απορρόφηση δύναμης.
Ταχύτητα ανάκαμψης: Δεν μετρά μόνο το αν “κουνήθηκες” αλλά και πόσο γρήγορα επανήλθες.
Συσσωρευμένη ζημιά: Κανένα σαγόνι δεν αντέχει για πάντα – τα χρόνια και τα χτυπήματα αφήνουν το αποτύπωμά τους.
Η κρίση του κριτή
Αν ένας μαχητής δώσει ένα καθαρό χτύπημα στην αντεπίθεση που “ταρακουνά” τον αντίπαλο, αυτό μπορεί να μετρήσει περισσότερο από δέκα αδύναμα τζαμπς. Όμως, το γεγονός ότι κάποιος δείχνει “φρέσκος” δεν σημαίνει ότι κερδίζει – και το ότι κάποιος ματώνει δεν σημαίνει ότι χάνει.
Η πυγμαχία είναι “sweet science – γλυκιά επιστήμη” γιατί απαιτεί από τους κριτές να δουν πίσω από την εικόνα και να βαθμολογήσουν την ουσία: ποιος επέβαλε το παιχνίδι του, ποιος έκανε τη ζημιά και ποιός έλεγξε τον ρυθμό.
Διαβάστε ακόμα :
